در حال حاضر، سیلندرهای مسی ممکن است با فوم تهیه شده با استفاده از یک عامل دمنده شیمیایی، مانند یک عامل دمنده ترکیب آلی فرار (VOC) عایق شوند یا عایق شوند. یک HFC (هیدروفلوئوروکربن). با این حال، فوم هایی که با استفاده از عوامل دمنده شیمیایی دمیده می شوند، الزامات پتانسیل گرمایش جهانی (GWP) کمتر از پنج در دستورالعمل های BREEAM را برآورده نمی کنند.
اخیراً، یک تغییر کلی به سمت استفاده از فوم عایق کف دمیده شده با آب برای عایق کاری سیلندرها یا مخازن ذخیره آب صورت گرفته است. دمیدن آب در فوم حباب هایی از دی اکسید کربن تولید می کند که به خواص عایق بودن مواد کمک می کند.
با این حال، تغییرات سریعی در ترکیب گاز سلولی و/یا در مقدار گاز موجود در فوم وجود دارد که منجر به تخریب سریع خواص عایق فوم در مدت کوتاهی پس از ساخت آن می‌شود. این تخریب در خواص عایق فوم دمیده شده در آب معمولاً سریعتر از فومی است که با استفاده از یک عامل دمنده شیمیایی دمیده می شود.
فوم های دمنده آب را می توان به عنوان عایق برای سیلندرهای مسی استفاده کرد، اما معمولاً فوم حداقل 40٪ ضخیم تر از فوم است که با استفاده از یک عامل دمنده شیمیایی برای عملکرد قابل مقایسه مواد در آزمایش های اتلاف گرما دمیده می شود.
با این حال، یک لایه ضخیم تر از فوم، هزینه کلی عایق و اندازه مخزن ذخیره آب را افزایش می دهد و در نتیجه هزینه های حمل و نقل و فضای ذخیره سازی مورد نیاز در یک خانه را برای نصب آن افزایش می دهد. علاوه بر این، لوله‌کش‌ها یا مهندسین گرمایش نیز تمایل دارند که عایق فوم را هنگام نصب یک سیلندر آب جدید یا تعمیر یک سیلندر آب موجود اصلاح کنند، که هر گونه بهبودی در عایق حرارتی فوم ایجاد شده توسط یک لایه ضخیم‌تر را نفی می‌کند.
